Η ΓΕΛΛΩ

Σε ερώτησή μου για το αν μπορεί να βγάλει από το μυαλό της το γεγονός ότι απαιτεί μέτρα που σημαίνουν πως οι γυναίκες δεν θα έχουν πρόσβαση σε μαία όταν πρόκειται να γεννήσουν, πως οι ηλικιωμένοι θα πεθάνουν αβοήθητοι και πως τα παιδιά δεν θα έχουν πρόσβαση σε φαρμακευτική περίθαλψη, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ απαντά: «Μην περιμένετε καμία συμπάθεια, ήρθε η ώρα να πληρώσετε τους φόρους σας». Ακούγεται σαν κατά βάθος να διαμηνύει στους Έλληνες, αλλά και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, πως καλά περάσαν μέχρι εδώ, τώρα ήλθε η ώρα της πληρωμής. «Έτσι είναι», απαντάει με νηφαλιότητα. «Έτσι ακριβώς». Και τι θα γίνει, ρωτάω, με τα παιδιά που σίγουρα δεν φταίνε σε τίποτα; «Άκου να δεις, φταίνε οι γονείς, σωστά; Ας πλήρωναν τους φόρους τους...». 

 (Συνέντευξη στην εφημερίδα The Guardian, 26/5/12)

«Πολλά από τα θύματα των νεράιδων ήταν λεχώνες, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο παρέβησαν τις επιβεβλημένες απαγορεύσεις. Τα μωρά, ειδικά τα νεογέννητα, ήταν επίσης εκτεθειμένα σε κάθε κίνδυνο. Η Γελλώ της αρχαίας ελληνικής παράδοσης που έπνιγε τα παιδιά επέζησε σε πολλά μέρη της νεότερης Ελλάδας με τη μορφή της νεράιδας και άλλων κακοποιών πνευμάτων που απειλούν το παιδί τις πρώτες σαράντα μέρες μετά τη γέννησή του. Στα Κύθηρα η μάνα αποφεύγει να αφήνει τα σπάργανα του παιδιού έξω τη νύχτα και, ειδικά αν είναι αβάπτιστο, δεν το αφήνει ποτέ μόνο του. Οι νεράιδες ζηλεύουν τα μωρά και, αν δεν τα προσέξει η μάνα τους,  τ’αρπάζουν ή τα αρρωσταίνουν, τα κιτρινίζουν και τα μαραζώνουν. Γνωρίζουν το μυστικό της ευρωστίας των παιδιών, το οποίο κρατούν κρυφό απ’ τις μανάδες από ζήλια...»

(Δέσποινα Μ. Δαμιανού, Λαϊκές αφηγήσεις: Μύθοι & παραμύθια των Κυθήρων, Αθήνα 2005)