Η Κωνσταντίνα
Σταματογιαννάκη συμμετείχε στο περσινό Συνέδριο για την Ιστορία της Ελληνικής Φωτογραφίας
στα Κυθηρα με την πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη «Τάσος Μελετόπουλος, φωτογράφος του
θεάτρου». Το περιεχόμενο της διάλεξης ήταν ένα μικρό μόνο μέρος εντατικής
έρευνας γύρω από το αρχείο Μελετόπουλου και την ιστορία του Εθνικού Θεάτρου που
διεξήγαγε στο Ελληνικό Λογοτεχνικό & Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ). Καρπός της πολυετούς αυτής έρευνας
υπήρξε η πρόσφατη δημοσίευση από το ΜΙΕΤ του πλούσια εικονογραφημένου τόμου Εθνικό Θέατρο. Τα Πρώτα Χρόνια (1930-1941).
Πέρα από την αυτονόητη σημασία του δημοσιεύματος για την ιστορία του θεάτρου,
το έργο της Σταματογιαννάκη θα αποτελέσει σε βάθος χρόνου μόνιμη πηγή αναφοράς
για την φωτογραφία θεάτρου. Όπως όλες οι εκδόσεις του Μορφωτικού Ιδρύματος
Εθνικής Τραπέζης, το βιβλίο, και ειδικά οι αναπαραγωγές, είναι ποιοτικά άριστο.
Μοναδικό μελανό αλλά και εντελώς αδικαιολόγητο σημείο αποτελεί η ριζική υποβάθμιση της ερευνήτριας. Αν και ουσιαστικά υπεύθυνη για το 99% της έρευνας και συγγραφής του έργου, αντί να μνημονεύεται ως υπεύθυνη της έκδοσης στη σελίδα τίτλου του βιβλίου, όπως απαιτεί η επιστημονική δεοντολογία, αναφέρεται απλά μεταξύ των κειμενογράφων, και μάλιστα δεύτερη κατά σειρά. Το θέμα δεν είναι καθόλου επουσιώδες, τη στιγμή που οι διεθνείς βιβλιογραφικές αναφορές βασίζονται κατά πάγια τακτική στις πληροφορίες της σελίδας τίτλου. Μπορεί ίσως η ερευνήτρια να αποδέχθηκε την ουσιαστική αυτή υποβάθμιση της εργασίας της από μετριοφροσύνη, δεν παύει όμως να πρόκειται για δεοντολογικά απαράδεκτη παραποίηση. Και δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στον χώρο των σοβαρών Ελληνικών εκδόσεων, ειδικά όταν πρόκειται για φωτογραφική ή εικαστική έρευνα.
Posts
