THE LAW OF CONSEQUENTIAL RECIPROCITY

The long-established Law of Unintended Consequences states that human actions always have unanticipated effects, and that these are almost invariably negative. As a subset of the law proper, I hereby propose the Law of Consequential Reciprocity, or Boomerang Law, according to which "the greater and more sweeping the benefits of any new development are claimed to be, the greater and more pernicious will be its unintended consequences". As an example, I give you Twitter.

«ΔΙΗΓΗΣΟΥ ΜΑΣ, ΔΑΣΚΑΛΕ, ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΗΣΗ ΣΟΥ!»

Ο λόγος του εικαστικού Κώστα Τσόκλη, όπως τον συνάντησα σε πρόσφατη συνέντευξη που φιλοξένησε η Καθημερινή, μου θύμισε αναπόφευκτα τον αείμνηστο Αλέξανδρο Καπάνταη, όπως τον χάρισε στη αιωνιότητα ο Αλέξανδρος Κοτζιάς...

Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, τα έργα του «Δέκα σημεία όρασης» «θα μείνουν για πάντα εκεί, να δείχνουν αιωνίως μια διαφορετική εικόνα, μέχρι να καταστραφεί ο πλανήτης. Αυτήν τη φορά κλείνω το μάτι στον θεό – του είπα, “έλα να δημιουργήσουμε μαζί”. Τον εκβίασα. Έκοψα ένα κομμάτι από τη φύση του και το έκανα έργο. Eίναι μια απεγνωσμένη απάντηση στην αγωνία η τέχνη να ζει μαζί μας. Το έργο μου είναι αγιογραφίες του θεού και ταυτόχρονα αυτοπροσωπογραφίες. Νομίζω ότι αυτοβιογραφούμαι. [...] Ένα πράγμα αγάπησα στη ζωή: τον έρωτα, τη στιγμή της κορύφωσής του, εκεί που δεν ξέρεις αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Είμαι ένας λιτός άπληστος. Ζω μια μάχη με την αιωνιότητα».

ON PROVOKING THE PEACEFUL

 The Turkish Embassy in Washington yesterday announced that the protestors attacked by Erdogan's goons “began aggressively provoking Turkish-American citizens who had peacefully assembled to greet the President”. What do such aggrieved and self-righteous statements remind one of, if not of the virtually similar expressions of outrage emanating from other authoritarian regimes engaged in repressing dissent, from Stalinist Soviet Union and Maoist China to Khomeinist Iran and Salafist Saudi Arabia?

Perhaps not surprisingly, all authoritarian or totalitarian regimes inevitably revert to the same wooden language and the same passive-aggressive response in defense of their otherwise indefensible actions: "The patriotic [police/soldiers/vigilantes/armed thugs] defended their persons and the honour of their country against the aggressively protesting [students/housewives/running dogs/traitorous hyenas] by [gently pushing them back/remonstrating with them/beating their skulls in]. This particular rhetorical trope is based on the principle that the more you have to apologise for, the more stridently outraged and unapologetic you should sound. Plus ca change...